|
Η στυγερή
δολοφονία στο πανεπιστημιακό κάμπους της Γιούτα
του αδιαμφισβήτητου πλέον, όπως εκ των υστέρων
αποδεικνύεται, ιδεολογικού «αρχιερέα» του
κινήματος MAGA εξελίχθηκε, εντός ολίγων μόνον
εικοσιτετραώρων, σε μαζική κινητοποίηση ενός
γιγαντιαίου προπαγανδιστικού μηχανισμού.
Περιχαρής,
ο πολιτικός υπεύθυνος του νέου ιδεολογικού
αρχιτεκτονήματος του Λευκού Οίκου, Στέφαν Μίλερ,
προσωπικός σύμβουλος του προέδρου Τραμπ,
δηλώνει: «Μάρτυς μου ο Θεός, θα χρησιμοποιήσουμε
κάθε μέσο που έχουμε στη διάθεσή μας στο
Υπουργείο Δικαιοσύνης, στην Υπηρεσία Εσωτερικής
Ασφάλειας και σε ολόκληρη την κυβέρνηση για να
εντοπίσουμε, να διαλύσουμε, να εξαλείψουμε και
να καταστρέψουμε αυτό το δίκτυο και να κάνουμε
την Αμερική ξανά ασφαλή για τον αμερικανικό
λαό».
Advertisement
Ποιο είναι
άραγε αυτό το «δίκτυο» του οποίου η καταστροφή,
με την έννοια της εκρίζωσης, ανάγεται πλέον σε
κύρια προτεραιότητα της τρέχουσας κυβερνητικής
πολιτικής στις ΗΠΑ;
Την
απάντηση δίνει ένας από τους αρμοδιότερους
κυβερνητικούς παράγοντες, ο αντιπρόεδρος Βανς, ο
οποίος από την πρώτη στιγμή ανέλαβε να
«αντικαταστήσει» στο ιδεολογικό άρμα του
κινήματος MAGA τον δολοφονημένο Τσάρλι Κερκ.
Όπως επισημαίνουν οι New York Times: «Αρκετοί
αξιωματούχοι, με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο
Βανς, κατέστησαν σαφές τη Δευτέρα ότι θεωρούν
την πολιτική βία πρόβλημα των φιλελεύθερων και
όχι των συντηρητικών. Χρησιμοποίησαν το podcast
του κ. Κερκ με τον κ. Βανς ως προσκεκλημένο για
να ανακοινώσουν ότι θα λάβουν αυστηρά μέτρα κατά
των λεγόμενων αριστερών ΜΚΟ και ότι θα
χρησιμοποιήσουν κάθε διαθέσιμο μέσο της
ομοσπονδιακής κυβέρνησης για να το επιτύχουν».
Ποιοι είναι
τελικά οι άμεσοι «στόχοι» αυτής της ιδεολογικής
εκστρατείας; Σύμφωνα με τα στοιχεία στα οποία
αναφέρθηκε ο ίδιος ο αντιπρόεδρος, είναι το
«Ίδρυμα Σόρος» και το «Ίδρυμα Φορντ». Δύσκολο να
πιστέψει κανείς πως δύο μεσαίου βεληνεκούς
ιδρύματα, μπροστά στα ιδρύματα-κολοσσούς που
λειτουργούν στις ΗΠΑ, είναι υπεύθυνα για μια
τέτοια γιγαντιαίου μεγέθους συνωμοσία κατά της
κρατικής οντότητας της Αμερικής, όπως την
παρουσιάζουν οι αξιωματούχοι που ηγούνται του
κινήματος που ανέδειξε τελικά τον Ντόναλντ
Τραμπ. Προφανώς σε αυτήν την περίπτωση τα δύο
παραπάνω ινστιτούτα χρησιμοποιούνται ως
«κράχτες» στο κυνήγι μαγισσών που βρίσκεται σε
πλήρη εξέλιξη απ’ άκρη σ’ άκρη της αμερικανικής
κοινωνίας.
Μόνο που το
φαινόμενο αυτό, δηλαδή της προσωποποίησης του
«απόλυτου εχθρού» και της ηρωοποίησης του
«κεντρικού μάρτυρα» με την καθαρή καλβινιστική
έννοια του όρου, όπως αυθεντικά εκφράζεται στις
ΗΠΑ από τις ακραίες εκδοχές του σύγχρονου
ευαγγελιστικού αφηγήματος, πέρασε μέσα σε
ελάχιστα εικοσιτετράωρα στην απέναντι όχθη του
Ατλαντικού.
Πραγματικά
κανείς δεν ανέμενε πως, έπειτα από ένα κάλεσμα
ενός ακροδεξιού και κοινωνικά ακραίου
ινφλουένσερ, εκατοντάδες χιλιάδες Βρετανοί θα
κατέβαιναν στους δρόμους του Λονδίνου με
κυρίαρχα τα συνθήματα κατά των μεταναστών αλλά
και ευρύτερα των «ξένων», έτοιμοι, όπως
απέδειξαν, να συγκρουστούν. Πρόκειται για τη
βρετανική και εξίσου αγγλοσαξωνική ιδεολογικά
εκδοχή του MAGA στην Ευρώπη. Αν παρατηρήσει
κάποιος τις επιμέρους αντιδράσεις, θα
διαπιστώσει χωρίς πολύ κόπο πως η ιδεολογική
επίθεση του υπερατλαντικού τραμπισμού
«απασφάλισε» ως διά μαγείας τα αδελφά κοινωνικά
και πολιτικά κινήματα στην Ευρώπη, από τη Λέγκα
του Βορρά και τη Μαρίν Λεπέν έως και τη δική μας
την κυρία Λατινοπούλου και όχι μόνον. Επιτέλους
δηλαδή η ευρωπαϊκή εκδοχή της ιστορικής
αναθεώρησης εν τω συνόλω της, την οποία
επικαλείται και προωθεί το κίνημα «MAGA», ή
πλέον καλύτερα το κίνημα του εθνο-χριστιανισμού,
διαθέτει τον «μάρτυρα-ήρωά» του. Οποιοδήποτε
κυρίαρχο ιδεολογικό αφήγημα επικράτησε στη
δυτική κουλτούρα από το 1968 και μετά, με την
προσχηματική ιδεολογική ετικέτα του «αριστερού
αφηγήματος» ή, ακόμη καλύτερα, του «Woke
περιγράμματος», αποτελεί στόχο και, προσοχή…
έκφανση του απόλυτου κακού, η εκρίζωση του
οποίου είναι επιτακτική ανάγκη.
Τη θέση των
Εβραίων, των Ρομά, των Σλάβων, των ομοφυλόφιλων
και των κομμουνιστών της δεκαετίας του ’30 στη
Γερμανία παίρνουν τώρα φυσικά οι γκέι, οι τρανς,
κάποιοι «αριστεροί», οι ενοχλητικοί «liberals»,
οι μετανάστες, οι ξένοι, οι επίμονοι
επιστήμονες, οι εξειδικευμένοι γιατροί, οι
μορφωμένοι του κινηματογράφου, οι ταλαντούχοι
της πολιτισμικής παραγωγής, οι ελεύθεροι πολίτες
που διδάχθηκαν να ζουν με τα δεδομένα της μετά
το 1968 δυτικής κοινωνίας.
Σχεδόν
αμέσως μετά τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ,
αρκετοί Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές άρχισαν να
ζητούν τη λήψη μέτρων κατά της αμερικανικής
αριστεράς, όπως αυτή καθορίζεται από τον
πολιτικό όρο left και far left . Οι δύο αυτοί
όροι, αν και χαρακτηρίζουν σαφώς διαφορετικούς
πολιτικούς χώρους κατά τα ευρωπαϊκά δεδομένα,
χρησιμοποιούνται από το ρεπουμπλικανικό
στρατόπεδο κατά κόρον, συχνά μάλιστα εναλλάξ ή
και οι δύο μαζί, σε μια προφανή προσπάθεια
πρόκλησης επιτηδευμένης σύγχυσης.
Η γνωστή
για τις ακραίες θέσεις της βουλευτής Μαρτζόρι
Τέιλορ Γκριν, η οποία, πριν εκλεγεί, είχε
επανειλημμένα προτείνει την εκτέλεση κορυφαίων
Δημοκρατικών πολιτικών, (New York Times 27
Ιανουαρίου 2021), δήλωσε τη Δευτέρα που μας
πέρασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι
«εκατομμύρια αριστεροί γιόρτασαν και κατέστησαν
σαφές ότι μας θέλουν όλους νεκρούς» μετά τον
θάνατο του Τσάρλι Κερκ. Ζητώντας ένα «ειρηνικό
εθνικό διαζύγιο», πρόσθεσε ότι η Αμερική «δεν
είναι πλέον ασφαλής για κανέναν από εμάς».
Ο βουλευτής
Ντέρικ βαν Όρντεν από το Ουισκόνσιν, ο οποίος
κατηγόρησε τα μέσα ενημέρωσης και τους
Δημοκρατικούς για τη δολοφονία του Κερκ ακόμη
και πριν εντοπιστεί ο ύποπτος, έχει ουσιαστικά
μετατρέψει τον λογαριασμό του στο X σε πίνακα
ανάρτησης ονομάτων πολιτών που έχουν επικρίνει
τις δηλώσεις του Κερκ ή φαίνεται να πανηγυρίζουν
για τον θάνατό του.
Τι σημαίνει
άραγε «ειρηνικό εθνικό διαζύγιο» και πού οδηγεί
μια τέτοια προτροπή από μέλος του αμερικανικού
Κογκρέσου; Πού οδηγεί η ανάρτηση καταλόγων με
ονόματα πολιτών που βρίσκονται στην αντίπερα
όχθη αν όχι σε προτροπή για προγκρόμ, απολύσεις,
πράξεις αντεκδίκησης και τέλος σε οργανωμένη
σύγκρουση.
Σε αντίθεση
με τον ευρωπαϊκό Μεσοπόλεμο, την ιδεολογική
καθοδήγηση της Μεγάλης Ιστορικής Αναθεώρησης την
έχει αναλάβει η αμερικανική εκδοχή του
εθνο-χριστιανισμού βαδίζοντας στα χνάρια του
μεσοπολεμικού εθνικοσοσιαλισμού. Πολλά από τα
ιδεολογήματα του γερμανικού τότε εγχειρήματος
ανιχνεύονται σχεδόν ακέραια στο μείγμα του
κινήματος MAGA. Άλλα αποτελούν νεωτερικές
εκδοχές που απευθύνονται στην κοινωνία της
ψηφιακής οικονομίας. Στην ουσία πρόκειται για
μια επανάληψη ενός εγχειρήματος που αποτελεί
παράγωγο μιας νέας κυκλικής οικονομικής κρίσης,
η οποία, αδυνατώντας να συντονίσει την υπέρβασή
της, επιχειρεί να προκαλέσει τη βίαιη σύγκρουση,
προκειμένου να καταστεί εφικτός ένας νέος
οικονομικός κύκλος παραγωγής πλούτου.
Ποιος θα
πίστευε πριν από μερικές δεκαετίες πως η πτώση
του Τείχους του Βερολίνου, ο γιουγκοσλαβικός
εμφύλιος και η κατάρρευση των συστημάτων της
Ανατολικής Ευρώπης και της Κεντρικής Ασίας θα
κατέληγαν σε μια παγκόσμια κρίση μηδενικής
παραγωγής πλούτου με παράλληλη, αβίωτη πια,
οικονομική ανισότητα σε όλα τα επίπεδα στον
πλανήτη. Τότε θα έλεγαν τρελό όποιον τολμούσε να
εξηγήσει πως ο αμερικανικός θρίαμβος του 1989
και η παγκόσμια επικράτηση της Pax Americana,
καθώς και η τόσο αθεμελίωτη παγκοσμιοποίηση, θα
κατέληγαν στην πολιτική καρικατούρα που βιώνει
σήμερα η ανθρωπότητα.
Νίκος
Γεωργιάδης (Athens Voice)
|
